خانه ام ابری است

  

خانه ام ابری است

یکسره روی زمین ابری است با آن

از فراز گردنه خرد و خراب و مست

باد می پیچد.

یکسره دنیا خراب از اوت

و حواس من

آی نی زن ، که تو را آوای نی برده است دور از ره،کجایی؟

خانه ام ابری است اما

ابر بارانش گرفته است

در خیال روز های روشنم کز دست رفتندم

من به روی آفتاب

می برم در ساحت دریا نظاره.

و همه دنیا خراب و خرد از باد است

و به ره ، نی زن که دایم می نوازد نی، در این دنیا ی ابر اندود

راه خود را دارد اندر پیش.

                  شعر از نیما یوشیج